Salaš Noćajski

Područje današnjeg Salaša Noćajskog bilo je gusto naseljeno od najstarijih vremena. Na potesu Staro selo posle oranja je pronađeno desetak bronzanih predmeta, a kasnije i cela ostava iz bronzanog doba: 113 komada raznih sekira, kopalja, nakita. Blizina carskog Sirmijuma je razlog što se ovde nalaze brojni predmeti iz rimskog doba.

Na potesu Staro selo zapaženi su ostaci rimskog utvrđenja, a i putopisac Kanic je tu primetio temelje rimskog kastela. Blizu ušća Bogaza, za vreme niskog vodostaja Save, može se ići po velikom zidu u reci. Rimska poljoprivredna dobra su se nalazila na lokalitetima Kajša kućerine, Kotaruša i Jabuka, gde se pokazuju ostaci građevinskog šuta, bronzani novac, fibule i poljoprivredni alat.

U srednjem veku Salaš Noćajski je spadao u ”onostrani Srem” i u državu kralja Dragutina. Otkriveni su tragovi nekoliko srednjevekovnih naselja i grobalja na potesima: Staro selo, Staro groblje, Kotaruša, Jezerac i Vučenovića bara.

Iz vremena turske vladavine ima mnogo podataka o gradu Noćaju, pod koji je spadao i Salaš. Tu se pružala važna saobraćajnica za Sremsku Mitrovicu, a znatni prihodi su ubirani od preleze putnika i tržne carine.
Za vreme Prvog srpskog ustanka 1804. godine, pročuo se junak Stojan Čupić iz Salaša Noćajskog. Prilikom napada na Šabac Stojan Čupić i prota Nikola Smiljanić su čuvali prelaze na Drini.

Salaš je imao školu 1836. godine.

U ratovima 1912-1918. ”za slavu i veličinu otadžbine” izginulo je i pomrlo 103 ratnika.
Bežeći od fašističkog terora i odmazde, komunisti i narod Srema našli su utočište i dom u Salašu Noćajskom. Ovo selo je u Drugom svetskom ratu izgubilo 46 boraca i 30 civila.

Broj stanovnika: 1750
Nadmorska visina: 77 m

Udaljenost od Sremske Mitrovice: 10km