Martinci

Martinci se nalaze na izuzeto povoljnom položaju, gde su se ukrštali putevi koji spajaju istok i zapad. Na teritoriji sela otkriveni su ostaci naselja iz praistorije. Na potesu Međoš pronađeni su tragovi života iz bronzanog doba, a značajan je i potes Poloj.

Najviše nalaza ima iz rimskog doba, na potesima Petrovci, Kamarište i Staro groblje, kao i na lokalitetima Klisara i Palanačke torine nađeni su ostaci rimakih građevina i grobova.

Naziv sela verovatno potiče iz srednjeg veka, po patronu crkve sv. Martina. Martinci su spadali pod vukovsku županiju. Po jednom dokumentu iz 1334. godine pripadali su kaločkom nadbiskupu. U 15. veku spominju se kao posed porodice Morović. Za vreme Turaka ubeleženo je u krušedolski pomenik, a na karti Srema iz 1730. godine vode se kao čisto srpsko naselje. Tokom seoba naseljeni su Srbi iz Like, Srbije, Makedonije, Bosne i Hercegovine…

Godine 1734. selo je imalo 113 kuća. Po popisu iz 1736. godine zabeleženo je 74 porodične starešine, sa 30 oženjenih i 4 neoženjena brata i 12 udovica sa posedom. Po ulasku sela u Vojnu granicu, dolazi do povećanja broja stanovnika pa godine 1756. selo ima 100 domova a 1766. godine ima 217 kuća. Godine 1774. u selu je bilo 270 domova.

Crkva sv. Nikole, podignuta je početkom 18. veka, bila je od pletera i pokrivena šindrom. Današnja sagrađena je u drugoj polovini 18. veka.

U revoluciji 1848. godine maštani su tražili državnu pustaru Kurjakovac. Martinčani su posle 1850. godine postali sopstvenici zemlje, a šume i pašnjake su svi zajedno koristili. Usled deoba zadruga povećavao se broj kuća u selu i broj stanovnika.

Martinci su poznati i po prvoj masovnoj oružanoj akciji u Sremu koja je izvedena 1942. godine. U toku Drugog svetskog rata Martinci su dali više od 300 žrtava, a u borbi je učestvovalo oko 750 boraca.

Broj stanovnika: 3070
Nadmorska visina: 85 m
Površina: 67,6 km²
Udaljenost od Sremske Mitrovice: 15 km